Arguing for Classical Critical Theory

Abstract

In my view, making the case for a specific interpretation of Critical Theory is problematic. Although the term has a prestigious origin stemming from Horkheimer’s 1937 paper, Traditional and Critical Theory, given during his term as Director of the Institute for Social Research at Frankfurt University and generating the enthusiasm of its members, the term and the movement associated would be defined and radically redefined not only by subsequent generations but by its very author. One of the merits of the book under discussion is that even before the first chapter an ‘Interlude’ is presented entitled Arguing for Classical Critical Theory signifying to the reader that Horkheimer got it right when he defined the subject and that it is possible to return to that particular definition after 83 years. This paper challenges Professor Sørensen’s claims for the restoration of classical Critical Theory on three levels: the scientific, the historical and the political level.

Prema mom shvatanju, zastupanje jedne specifične interpretacije kritičke teorije je proble matično. Iako ime kritička teorija ima prestižno poreklo vezano za Horkhajmerov rad iz 1937 Tradicionalna i kritička teorija, ime koje je dato tokom njegovog mandata kao direktora Insti tuta za društvena istraživanja Univerziteta u Frankfurtu, i koje je bilo entuzijastično privha ćeno od strane članova Instituta, samo ime i pokret vezan za njega će biti radikalno redefi nisani, ne samo od strane narednih generacija već i samog autora. Jedna od prednosti knjige o kojoj se ovde diskutuje je da čak i pre prvog poglavlja postoji ,interludijumʻ sa naslovom Argumentovanje u prilog klasičnoj kritičkoj teoriji koje čitaocu sugeriše da je Horkhajmer na ispravan način definisao kritičku teoriju i da je moguće vratiti se toj definiciji posle 83 godi ne. U ovom tekstu preispitujem Serensenove pokušaje restauracije klasične kritičke teorije an tri nivoa: nivou nauke, istorije i politike.