Becoming an Ethnic Subject. Cultural-Psychological Theory of Ethnic Identification

Abstract

This paper offers an alternative theoretical consideration of ethnic identification in psychology. Mainstream social psychological theories are largely positivist and individualistic. New possibilities of theoretical understanding open up as the relational and symbolic nature of ethnicity enters psychological inquiry. This paper takes culture and self as two conceptual domains of social identification, following a meta-theoretical position of cultural psychology. The central focus is the cultural development of the person in social context of a given culture, specifically their ethnic identification, to which end, it looks at several processual aspects. First, ethnic culture is approached as a guiding principle and practice in everyday understanding and experience of one’s own ethnicity. Second, ethnic identification is considered a social and personal act of meaning making, which happens in a given social context, through practical activity and the discursive positioning of a person. Third, since rather than considered a conscious aspect of belonging, ethnicity is assumed and taken for granted, ruptures are considered as destabilizing events that create an opportunity for ethnic meaning reinterpretation and developmental transition. In the meaning making process, symbolic resources are conceived of as primary self-configuring tools, which are also culture[1]configuring. Ethnic meaning making is theorized as a central social[1]psychological process through which ethnic culture and a person as an ethnic subject emerge in historical perspective. Finally, the uniqueness of a singular person in the shared ethnic culture is conceptualized based on symbolic distancing from the immediate social context, through the model of knitting personal and socio-historical semiotic threads.

Ovaj rad nudi alternativno teorijsko razmatranje etničke identifikacije u psihologiji. Glavne socijalno-psihološke teorije već su razmatrane kao pozitivističke i individualističke. Nove mogućnosti teorijskog razumevanja otvaraju se kada se u psihološko izučavanje uvedu relaciona i simbolička priroda etniciteta. Ovaj rad uzima kulturu i sopstvo kao dva konceptualna domena socijalne identifikacije, koji slede iz meta-teorijske pozicije kulturne psihologije. Glavni fokus rada je kulturni razvoj osobe u socijalnom kontekstu date kulture, specifično njene etničke identifikacije, u cilju čega posmatra nekoliko procesualnih aspekata. Prvo, etničkoj kulturi se pristupa kao vodećem principu i praksi u svakodnevnom razumevanju i iskustvu sopstvenog etniciteta. Drugo, etnička identifikacije se smatra socijalnim i ličnim aktom kreiranja značenja, koji se dešava u datom socijalnom kontekstu, kroz praktičnu aktivnost i diskurzivno pozicioniranje osobe. Treće, s obzirom da se etnicitet ne razmatra kao svesni aspekt pripadnosti, već se podrazumeva i uzima zdravo za gotovo, rupture se razmatraju kao destabilizujući događaji koji stvaraju prilike za reinterpretaciju etničkih značenja i razvojne promene. U procesu kreiranja značenja, simbolički resursi se smatraju primarnim samo-konstruišućim oruđima, koji su istovremeno konstruišući za kulturu. Kreiranje etničkih značenja se teoretizuje kao centralni socijalno-psihološki proces kroz koji etnička kultura i osoba kao etnički subjekat nastaju u istorijskoj perspektivi. Na kraju, jedinstvenost singularne osobe u zajedničkoj etničkoj kulturi konceptualizuje se na osnovu simboličkog distanciranja od neposrednog socijalnog konteksta kroz model pletenja ličnih i socio-istorijskih semiotičkih niti.