Conjuring legitimacy: Shakespeare’s Macbeth as contemporary English politics

Abstract

The text provides a political reading of Shakespeare’s Macbeth, claiming that the play is responding to the curious connection between witchcraft and state power in the preceding century, as well as contemporary political events. Namely, practices variously labeled as witchcraft, magic, conjuring were an integral aspect of English politics and struggles over royal succession in the sixteenth century; even more so were the witch hunts and attempts by British monarchs to control witchcraft. These issues reached a head with the accession of James VI of Scotland to the English throne in 1603, and the Gunpowder Plot in 1605. On the surface, Shakespeare’s play, written in the immediate aftermath of the failed attempt at regicide, brings these historical and political issues together in an effort to legitimize James’ rule. However, the article shows that a closer look reveals a more complicated, indeed subversive undercurrent at play. Paradoxically, while Macbeth does provide James with legitimacy, at the same time it calls into question the grounds of that legitimacy.

Članak polazi od političkog čitanja Šekspirovog Makbeta, tvrdeći da je to delo odgovor na možda neobičnu vezu između magije i državne moći u 16. veku, kao i na politička dešavanja u vreme njegovog pisanja. Naime, delatnosti koje su raznorodno obeležene rečima vradžbi na, magija, prizivanje, itd. bile su sastavni deo engleske političke sfere u 16. veku, naročito u borbama za presto. Međutim, još važniju ulogu u političkom smislu je imao lov na veštice i pokušaji britanskih kraljeva da kontrolišu magiju. Ova pitanja su dostigla svoj istorijski vrhu nac 1603. godine, dolaskom na engleski presto Džejmsa I (koji je do tada bio Škotski kralj Džejms VI), kao i Barutnom zaverom 1605. Šekspirova drama, napisana odmah posle suđe nja zaverenicima za neuspeli pokušaj ubistva engleskog kralja, naizgled služi tome da legiti miše vladavinu kralja Džejmsa. Međutim, pažljivijim čitanjem i stavljanjem u istorijski i poli tički kontekst, uviđa se da Makbet sadrži izvestan subverzivni element. Paradoksalno, iako Makbet uistinu legitimiše Džejmsa za kralja, istovremeno dovodi u pitanje osnov po kome on ima kraljevski legitimitet.