Engagement and political institutions: the case of ombudsman

Abstract

In this article, I examine the relationship between engagement and political institutions by using the example of the creation and development of the ombudsman institution. The article starts with the short introduction to key theoretical views about institutions, political institutions and institutionalization. Then, I concentrate on how political institutions change, i.e. whether they can be changed through social engagement and whether and when we can actually say that they are originally created by an engagement. By using the case of ombudsman, I explore if political institutions can engage themselves and under what conditions, that is, whether are institutions characterized by in-built permanent reflexivity possible.

U ovom radu se na primeru nastanka i razvoja institucije ombudsmana propituje veza izme-đu angažmana i političkih institucija. Tekst započinjem kratkim osvrtom na glavna teorijska viđenja institucija, političkih institucija i institucionalizacije. Potom se koncentrišem na to kako se političke institucije menjaju, da bi fokus potom bio usmeren na to da li se one mogu menjati društvenim angažmanom, te da li se i kada može smatrati da političke institucije na-staju angažmanom. S tim u vezi, korišćenjem primera ombudsmana proveravam da li i pod kojim uslovima političke institucije i same mogu biti angažovane, odnosno da li su moguće institucije kojima je svojstvena kontinuirana refleksivnost spram sopstvenih normi delanja.