Liberal autonomy in a troubled context

Abstract

Autonomy, understood as self-rule, is almost routinely accepted as one of the core liberal concepts. Still, a closer view reveals that both the status and meaning of autonomy are controversial. The text departs from a short summary of the main theoretical disputes surrounding the concept. A critique of the standard internalist account is followed by an attempt to offer reasons for accepting a relational reading of autonomy. The central question of the text is context-specific. It asks about the possibility and meaning of liberal autonomy in a society whose past is marked by mass regime-sponsored (and sometimes widely supported) crimes. The background assumption is that mass crime leaves actors in heteronomous condition. At stake is reestablishing individual autonomies of two types of actors, whose group-specific identities have been created by crime: the ethical community of those who share collective identity with victims, and the ethical community of those who share collective identity with perpetrators.

Autonomija, shvaćena kao samovladavina, danas se gotovo rutinski prihvata kao jedan od temeljnih koncepata liberalne političke misli. Međutim, pojam i status autonomije su sadržinski i proceduralno kontroverzni. Prvi deo rada sumira osnovne teorijske sporove o autonomiji, nudi kritiku dominantnog „internalističkog“ pristupa, te pokušava da odbrani argumente za prihvatanje „relacionog“ razumevanja autonomije. Drugi deo rada analizira jedan konkretan tip situacije. Centralno pitanje tiče se mogućnosti i značenja individualne autonomije u društvu čija je prošlost obeležena masovnim režimskim zločinima, kao i značajnom podrškom „običnih ljudi“ takvim zločinačkim praksama. Osnovna hipoteza glasi da masovni zločin ostavlja u nasleđe stanje suprotno autonomiji. Zadatak post-zločinačkog društva sastoji se u ponovnom uspostavljanju autonomije za pripadnike dve grupe čiji grupno-specifični identiteti definisani zločinom: reč je o etičkoj zajednici onih koji dele kolektivni identitet sa žrtvama i etičkoj zajednici onih koji dele kolektivni identitet sa počiniocima. Izazovi personalne autonomije za pripadnike ove dve grupe su različiti.