Possibility of non-institutional political participation within the non-responsive system of Serbia: The impact of (dis)trust and internal political efficiency

Abstract

Polazeći od nalaza ranijih istraživanja čiji rezultati govore o nepoverenju građana i građanki Srbije u političke institucije i političke aktere, niskoj izlaznosti na izbore i generalnoj pasivizaciji i apatiji građanstva, autorke se bave razumevanjem vaninstitucionalne političke participacije u Srbiji. U radu se kreće od pretpostavke da navedeni indikatori koji upućuju na povlačenje građana i građanki Srbije iz političkog života ne moraju nužno predstavljati deo istog fenomena. Naime, autorke smatraju da je nužno razlikovati pretpostavke institucionalne i vaninstitucionalne građanske participacije. Sa jedne strane, autorke polaze od teze da visoko poverenje u institucije zapravo može negativno uticati na potrebu građanstva da se mobiliše kako bi ostvarili uticaj na institucije. Istovremeno, građanstvo može biti sklono učestvovanju u političkom životu kroz vaninstitucionalne kanale, ukoliko poseduje razvijen osećaj interne političke efikasnosti, koji ne mora biti u vezi sa responsivnošću političkog sistema.