Filoterapija kao drustvena delatnost

Abstract

The paper focuses on emotional subjectivity (a sense of own identity based on an emotional reception of values), on the one hand, and the constitution of an organic community (one characterized by immediacy, as oppose to a formal community, which is permeated with by institutional relations that mediate the inter-subjective relationships between the community's members.

: Tekst se bavi odnosom između emocionalne subjektivnosti (doživljaja sopstvenog identiteta na osnovu emocionalne recepcije vrednosti) s jedne, i konstitucijom organske zajednice (zajednice koju odlikuje neposrednost, za razliku od neophodnosti institucionalnog posredovanja) s druge strane. Ideju o tome da emocije predstavljaju dinamički sadržaj procesa donošenja odluka, nasuprot racionalnoj deliberaciji, podržavaju nalazi savremene neuronauke. Posledice te ideje za razumevanje vrline, individualnog i kolektivnog identiteta i načina na koji se organski formiraju zajednice su značajne. Argumentacija ovog teksta tiče se pre svega posledica razumevanja emocionalne subjektivnosti kao dominantnog identiteta za društvenu ulogu filozofske prakse i pomagačkih profesija, poput psihoterapije. Društvena uloga različitih psihoterapeutskih pravaca, poput psihoanalize, dobro je poznata, dok društveno aktivistički aspekti filozofske prakse i posebno filozofskog savetovanja ostaju velikim delom nerazlučeni od političkog i ideološki motivisanog delovanja. U tekstu se argumentiše da je društvena uloga filozofske prakse prisutna kako u terapeutskom procesu (kroz terapijsku dimenziju vrednosne socijalizacije ili resocijalizacije pojedinca ili grupe), tako i u širem društvenom diskursu (kroz filozofsko edukativnu ulogu u artikulisanju odgovarajućih vrednosti i razvijanju kolektivnog senzibiliteta za te vrednosti.