Who Volunteers in Serbia? Motives and Value Orientations Of Serbian Volunteers

Abstract

In this paper, we focus on individual factors that influence on people to engage in formal volunteering, providing empirical evidence from Serbia. We discussed Batson’s four-motive theory of communal actions. The majority of Serbian volunteers reportedly dedicated their time in order to contribute to the community and to help people in need. Thus, they were driven by collectivism and altruism. The lack of time, lack of solicitation for volunteering and being unable to make long-term commitments were reported as the main barriers to volunteering. Serbian volunteers rarely obtain material and non-material benefits from volunteering, and they do not perceive volunteering as a valuable tool for job success. Then, we focused on Schwartz value theory and its potential to explain pro-social behaviour. Our findings based on descriptive statistics and the independent samples t test show that self-transcendence values are more important for Serbian volunteers than self-enhancement values, and that self-transcendence values are more emphasized among volunteers than among non-volunteers. However, we also found that on average volunteers score higher on self-enhancement value orientation than nonvolunteers. Our findings, based on multiple regression models, cannot confirm that, controlled for other factors, volunteers and non-volunteers have different value orientations. Finally, according to the logistic regression models, Serbian volunteers are more likely to be found among younger, better-educated population, with higher scores on the scale of self-transcendence value orientations.

U okviru ovog rada analizirali smo individualne faktore koji utiču na pojedince da se uključe u formalno volontiranje, kroz empirijsku analizu podataka iz Srbije. U radu smo razmotrili Bejtsonovu (Batson) teoriju četiri motiva koji pokreću delovanje usmereno ka opštem dobru. Najveći broj volontera u Srbiji, prema njihovim odgovorima, pokreće želja da doprinesu zajednici i želja da pomognu onima kojima je pomoć potrebna, te možemo reći da ih pokreću kolektivizam i altruizam. Nedostatak vremena, odsustvo poziva da se priključe volonterskim akcijama i nemogućnost da se dugoročno obavežu, najčešće su barijere volontiranju u Srbiji. Volonteri retko ostvaruju materijalne i nematerijalne koristi od volontiranja, a volontiranje ne doživljavaju kao sredstvo za ostvarenje uspeha u poslu. Zatim smo se fokusirali na Švarcovu (Schwartz) teoriju vrednosti i njen potencijal da objasni prosocijalno ponašanje. Na osnovu deskriptivne statističke analize i t testa možemo da zaključimo da su vrednosti samotranscedencije važnije za volontere od vrednosti samo-poboljšanja, kao i da su vrednosti samo-transcedencije više naglašene među volonterima nego među onima koji ne volontiraju. Međutim, i vrednosti samo-poboljšanja su takođe izraženije među volonterima nego među građanima koji se ne uključuju u volonterske akcije. Rezultati naše analize zasnovani na višestrukoj regresiji, ne mogu potvrditi da volonteri i oni koji ne volontiraju imaju drugačije vrednosne orijentacije, u smislu samo-transcedencije i samo-poboljšanja. Na kraju, na osnovu logističke regresije, možemo da zaključimo da se volonteri češće nalaze među mlađom populacijom, obrazovanijom populacijom i onom sa izraženijom vrednosnom orijentacijom samo-transcedencije.