Društveno-politička uloga artiviz(a)ma i mogućnost nove estetizacije

Abstract

Rad je fokusiran na analizu polja artivizma/umetničkog aktivizma kroz njegovu društveno-političku ulogu, istorijski kontekst i praksu. Tekst propituje da li artivizam, koji se poslednjih decenija vezivao za kritičku umetnost, može biti smatran novom umetničkom paradig-mom. U prilog tome, analiziraju se tekstovi Borisa Grojsa i Gregorija Šoleta u kojima se izlažu različite koncepcije estetizacije: Grojsov koncept totalne estetizacije i koncept prefigurativne politke (njegova estetska dimenzija) na koji se oslanja Šolet. Sublimirajući oba kon-cepta, koja ukazuju da je fenomen umetničkog aktivizma zaista sve veći i vidljiviji, pokušavam predstaviti artivizam kao potencijalnu no-vu paradigmu u polju umetnosti. U tom smislu se analiziraju dve pre-vaziđene umetničke paradigme (za koje Badju govori da su predsta-vljale identifikaciju/separaciju subjekta u odnosu na telo) i predlaže novi odnos (revolucije) subjekta i tela, odnosno događaja.

The paper focuses on the analysis of the field of artivism / artistic activism through its socio-political role, historical context and practice. It questions whether artivism, which has been associated with critical art in recent decades, can be considered a new artistic paradigm. In support of this, the texts of Boris Groys and Gregory Sho-lette are analyzed, where different conceptions of aestheticization are presented: Groys’ concept of total aestheticization and the concept of prefigurative politics (its aesthetic dimension) on which Sholette relies. Sublimating both concepts, which in-dicate that the phenomenon of artistic activism is indeed growing and visible, I try to present artivism as a potential new paradigm in the field of art. In that sense, two outdated artistic paradigms are analyzed (which represented the identification / separation of the subject in relation to the body, according to Badiou) and I propose a new relation (revolution) of the subject and the body, that is the event.