Pandemijski, pro-strašeni svijet. Pokušaj fenomenološke analize iskustva (i) stvarnosti u radikalno prelaznom stanju

Abstract

U tekstu koji slijedi pokušavamo da razumijemo kosmološke, antro-pološke i etičke aspekte preinačene stvarnosti, iskustva i svijeta usljed izbijanja Pandemije izazvane virusom „korona“. U istraživanju se bavimo promenjenim režimima organizacije egzistencijalnog i so-cijalnog prostora, koji stoji u znaku antropo-horofobije. Ključna odli-ka trenutnog svetskog stanja jeste Veliki strah, koji donosi cezuru u odnosu na dosadašnji tok povijesti. Taj moment je srodan s istorijski već istraženim Velikim strahom u Zapadnoj Evropi na prelazu iz sred-njeg u novi vijek, zbog čega nam je to poslužilo kao referentna meto-dološka matrica za razumijevanje sadašnjeg, prelaznog svijeta. Pored toga, za njega su tipična još dva momenta: hipertrofija emocije („hi-perrealizam straha“) – nasuprot njoj odgovarajućoj stvarnosti, što dovodi do „dezintencionalizacije“ iskustva; društvena rekonstrukcija faktičkog straha i njegova upotreba kao socijalnog veziva i utoliko privremenog „protivotrova“ spram prijeteće implozije nekontrolisa-ne stihije straha, koja bi imala socijalno pogubne posljedice.

In the following text, we examine the cosmological, anthropological and ethical as-pects of the reality, experience and world which are transformed due to the pandem-ic outbreak of the Corona virus. In the research, we deal with the changed regimes of the organization of existential and social space, which stands in the sign of anthro-po-horophobia. A key feature of the current world situation is the Great Fear, which brings caesura in relation to the course of history so far. This moment is related to the historically already explored Great Fear in Western Europe at the transition from the Middle Ages to the New Age, which is why it served as a referential methodological matrix for understanding the current, transitional world. In addition, two other mo-ments are typical for him: the hypertrophy of emotion (“hyperrealism of fear“) – as opposed to the corresponding reality, which leads to the “dеsintentionalisation“ of the experience; social reconstruction of factual fear and its use as a social binder and thus a temporary “antidote“ to the threatening implosion of an uncontrolled, elemen-tal fear, which would have socially devastating consequences.