Towards an Affective History of Yugoslavia

Abstract

The article discusses the necessity for the diversification of (hi)stories of Yugoslavia, arguing for the importance of incorporating the affects and experiences of Yugoslavia’s citizens into the historical narratives. Acknowledging the difficulties emerging form the fact that what is articulated as historical narrative is still part of the experience for millions of citizens of post-Yugoslav societies, the article reflects upon the potential for and obstacles to an affective history of socialist Yugoslavia through the lens borrowed from German sociologist Georg Simmel. It particularly refers to – and makes use of – two sets of Simmel’s ideas. The first concerns the nature of material and the way we are making a story out of it – more precisely, the relationship between history and experience, life and representation. The second is about the perspective from which we look at, approach, and synthesize this material. Simmel’s reflections on history and form offer a very useful tool to look at the Yugoslav case and also help de-essentialize and normalize Yugoslav history, making the anxieties that characterize it part of a much broader discussion about history, its nature, and its internal contradictions.

Čla nak raz ma tra neo p hod nost uvo đe nja ra zno rod no sti u (i)sto ri je Ju go sla vi je, i is ti če zna čaj in kor po ri ra nja afe ka ta i is ku sta va gra đa na i gra đan ki Ju go sla vi je u isto rij ske na ra ti ve. Uzi ma ju ći u ob zir po te ško će ko je pro iz la ze iz či nje ni ce da je to što se ar ti ku li še kao isto rij ski na ra tiv i da lje ne raz dvo ji vo od is ku stva ogrom nog bro ja gra đa na post ju go slo ven skih dru šta va, čla nak raz ma tra po ten ci jal i pre pre ke za iz grad nju afek tiv ne isto ri je so ci ja li stič ke Ju go sla vi je, kroz op ti ku po zajm lje nu od ne mač kog so ci o lo ga Ge or ga Zi me la. To se po seb no od no si na dva sku pa Zi melo vih ide ja. Pr vi se ti če pri ro de ma te ri ja la i na či na na ko ji od nje ga pra vi mo pri ču – pre ci zni je, na od nos iz me đu isto ri je i is ku stva, ži vo ta i re pre zen ta ci je. Dru gi se od no si na per spek ti vu iz ko je gle da mo, pri stu pa mo i sin te ti zu je mo taj ma te ri jal. Zi me lo ve re flek si je o isto ri ji i for mi pru ža ju vr lo ko ri sno oru đe u raz ma tra nju ju go slo ven skog slu ča ja, i po ma žu u de e sen ci ja li zo va nju i nor ma li zo va nju ju goslo ven ske isto ri je, uklju ču ju ći ne iz ve snost ko ja je od li ku je u ši ru ras pra vu o istori ji, nje noj pri ro di i nje nim unu tra šnjim pro tiv reč no sti ma.