Od ekološke antropologije do antropološke ekologije

Abstract

U tekstu je reč o ulozi antropološke ekologije, kao načina traženja odgovarajućih rešenja za probleme savremenog sveta koji povezuje ekološku i antropološku problematiku. Baveći se uticajem kulture na životnu sredinu koji je, u kontekstu modernizacije, izražen kroz neodgovarajući odnos prema prirodi – istrebljivanjem vrsta, uništavanjem šuma, gubitkom obradivog zemljišta, oskudicom sredstava za život većine stanovništva planete i drugim štetama za čoveka i okruženje – antropološka ekologija je ukazala na potrebu za razvijanjem kulturne samosvesti. Nedostatak ove samosvesti povezan je sa ignorisanjem potrebe za promenom neodrživog odnosa prema svetu koji počiva na preovlađujućim antropocentrčkim pretpostavkama. Pozivi na promene dolaze iz marginalizovanih vidova kulture i društvene teorije, angažovane umetnosti, sociologije nauke, neomarksizma, ekofeminizma, političke i antropološke ekologije. Oni već decenijama govore o neophodnosti angažovanja kulture koju shvataju ne samo kao adaptivno sredstvo, nego i kao okruženje u kojem ljudi stvaraju mogućnosti za (odgovarajuće) promene.